شب‌هایی که مصطفی خونه نیست و راس ساعت ۰۰:۰۰ برای همدیگه صفر عاشقی می‌فرستیم، خیلی شب‌های مزخرفی هستند، اونم برای دخترِ وابسته و احساساتی* مثل خودم ولی باعث میشه بفهمم چقدر همسرم رو دوست دارم.
گرچه امشب هر دومون یادمون رفت. من داشتم مطالعه می‌کردم و همسر هم لابد خسته رانندگی تهران قم بوده. بعد از بیشتر از ۱۲ ساعت کار در محل کار.
چند روز پیش از رادیو تو اسنپ یه آهنگ به گوشم خورد که به نظرم جالب اومد.
پیگیرش شدم و گوشش دادم و عاشقش شدم :)
بعدا فهمیدم محسن چاوشی هم همین شعر رو خونده (که خیلی کار ضعیفی بود بین بقیه کارهاش) ولی کاری که من شنیدم و خوشم اومد از آقای حبیب الماسیان بود و به نظرم حسِ شعر رو خیلی قشنگ در آورده در تحریرها و ریتم و . علاوه بر این‌که یه حالت موسیقی شهری رو با موسیقی سنتی تلفیق کرده. (ولی مثلا همایون شجریان در "با من صنما"، کلا ریتم رو از اول شهری و تند انتخاب کرده ولی اینجا یک حرکت نرم و سریع حس می‌کنید.)
نمیگم این قطعه و این اجرا فوق‌العاده است ولی برای من پر از حسِ روزهای تکراریِ نه‌ام هست. انگار مولانا این شعر رو از زبانِ زن‌ها گفته.
بیا بیا که شدم در غم تو سودایی.
مخصوصا اونجاهایی که میگه:
مرو مرو (چه خبره انقدر زود زود میری؟ ○_)
عجب عجب (چه عجب من شما رو منزل دیدم!!!)
بده بده (چی برام خریدی؟ :))) یه ذره تعریف کن از امروزت)
بنه بنه (حالا بیا یه چایی بخوریم.)
مررررووووو ( :/ چرااااا زود میری آخه؟)
بگو بگو که چرا دیر دیر میآی؟
حتی یه جاهایی که تکرارِ این مرو مرو و بگو بگو هست، می‌خوام بغضی بشم :(
من هیچی از موسیقی سرم نمیشه ولی نمیدونم آخرِ آخرِ فیلم فرانسوی اَمِلی رو دیدید؟ (اگر خواستید ببینید فقط با سانسور ببینید که تهوع نگیرید :)) ) اونجایی که املی پشت ترک موتور اون معشوقش نشسته و تصویر یه حالت پرش خاصی داره.
من میگم سوداییِ حبیب الماسیان رو باید دقیقا پشت موتور یا توی ماشین با حس دیوونه‌بازی با حضرت عشق‌تون گوشش بدید :) خیلی می‌چسبه!
*: یه چیز جالب که در مورد خودم فهمیدم اینه که نه صدا و نه چهره‌ام و نه حتی رفتارهام در برخوردهای اول با من، نشون نمیده که چقدر احساساتی هستم. یا اصلا شوخ‌طبعی یا صمیمیت ازش برداشت نمیشه. فقط اونایی که مدت مناسبی باهام معاشرت داشتند؛ از این خصوصیاتم بهره می‌برند. البته نمیدونم از کی؛ ولی مدت زیادی نیست که خیلی جدی‌تر و خشک‌تر شدم و به نظرم اقتضای سن هست. دو ماه و نیم دیگه باید به سی سالگیِ کامل سلام کنم :)